Ekrem

Gözlerin derin bir deniz, durgun ve saf,
Bir sabah ezaný gibi yankýlanan.
Adýn maviye dokunur, nazik bir zaraf,
Rüzgârda savrulan yaprak gibi usanmaz zaman.

Adýmlarýn saðlam, topraða mühür,
Her yokuþta sabýrla týrmanan ruh.
Sana bakýnca anlar insan,
Ýnsan olmak bir aðaç gibi dimdik durmakmýþ.

Ekrem, adýn bir yanký, sadelikte saklý,
Köklü çýnarlarýn gölgesi gibi,
Sessiz ve bilge,
Ne yaz gecesi vazgeçer, ne kýþ fýrtýnasý yýkar.

Bir tebessümün var ki, hüzne inat,
Yaðmurlar altýnda açan güneþ gibi.
Seninle baþlar umutlu bir hikâye,
Dünyevi dertler silinir gözlerinde.

Ekrem, bu þehir senin adýný fýsýldar,
Duvarda yankýlanan eski bir ezgi,
Ve her sokaðýn köþesinde durur bir dua,
Senin gibi insanlara armaðan olsun dünya.
Sosyal Medyada Paylaşın: