BUZ TUTMUŞ SAĞANAKLAR SENSİZLİKTEN

Düþüncelerimin hüzünlü limanlarýna
Gözlerin vurur dalga dalga
Kim bilebilir korkularýmý
Kim anlar yalnýzlýðýmý
Üstüme üstüme gelir geceden kalan kabuslar
Uzaklýðýn bir yaþatýr beni
Bir düþler þatosuna yýðýlýr hayallerim

Yaþamak isterim yeniden
Çocukluðumdan kalan masalsý akþamlarý
Ellerin uzansýn isterim
Ürperen sýrtýmýn üþümelerine
Saklasýn beni gözlerin
Temmuz harmanlarýna, baþak kokularýna
Saklasýn çiçek çiçek, yaðmur damlalarýnýn içine
Hatýralarýný çocukluðumun bana getir/sen
Hiç gitmemiþ gibi yitirilmemiþ ömrümden
Bir akþam güneþinden, seyrettiðim kar’lardan
Bak nasýl üþüyorum, yoksunluksuz akþamlarýmda

Ve sen düþüyorsun gecenin içinden avuçlarýma
Anlamlý bir gülümseme oturuyor dudaklarýma
Yine hayal hayal anlatýyorum hikayemi
Çarpýntýlarým göðsümden gözlerime vuruyor
Buzullara dönüþmüþ soðuklardan
Yalnýzlýðým büyür... daðlar denizler kadar
Büyür de
Benliðimde en duygusal naðmeler gezinir
Sonra denizin uykusuz gözlerine
Gökteki ýþýklar düþer, yakamozlanýr sular
Uzaklarda ötüþürken adýný bilmediðim kuþlar

Ve yeniden hatýralarýmýn baþka penceresine dalarým
Çaresiz inleyiþler tüketse de beni
Þiirlerim çoðu yarým bekler ümitle
Bir þarkýnýn eþliðinde dilim dolanýr yine de
Çakýlýr gözlerim acýlarýn en karanlýk köþelerine
Ah bu þarkýlar hangi maziye götürdüyse
Gözlerimde üþüyen hatýran, gözlerinde bir yalan
Gözlerim yýldýz yýldýz bakýyor
Gözlerim dev ayna

Sesleniyorum olmadýðýn akþamlara
Gene de gitme, korkuyorum bak
Gurbet türkülerinde en hazin rüzgarla
Her gün baþka bir masala giriyor yalnýzlýðým
Kimi zaman Alis oluyor duygularým
Kimi zaman uzak iklimlerindeyim mevsimlerin

Artýk akþam ; Haþim’den kalan bir zaman
Saðnak baþlayacak belliydi
Bulutlarýn gözlerinden
Ben hatýramýn sayfalarýna sarýlmýþ bekliyorum
Bir þeyler geçiyordu beynimin kývrýmlarýndan
Çok eskilerden
Bunlar acýlarým mý, kahkahalarým mý bilmiyordum
Akþamlara þarkýlar söylüyordu dilim
Sabahlar yaðmurun sesinde uyanýyordu
Sanma ki gözlerimdeki ýslaklýðý bir yaðmurun kalýntýsý
Gözyaþlarýmýn selinde sürüklenirim geceye
Bebek kokulu ellerimde
Hala pas tutmuþ parmaklýklar

Bu gün yine anýlarla dertleþtim
Kanadý kýrýk bir kuþ gibi sendeledim
Sensiz hiçliðimi söylediler bana
Sana muhtaçlýðýmý söylediler
Bu gün anýlar yine bana
Seni yaþattýlar, seni özlettiler

Günay Koçak

17. 12. 2024
Sosyal Medyada Paylaşın: