Akýl ile gönül, bir tezat gibi görünse de, aslýnda iç içedir, bir bütünün iki yüzü. ayný zamanda, sahi mi yalan mý anlayamazsýn gerçek mi, hayal mi, bilmek zordur. aynaya baktýðýnda kimi görürsün? kendi gölgeni mi yoksa bir yabancýyý mý? bu dünyada yaþadýðýmýz her an, mutluluk mu, hüzün mü, hangisi gerçek? yoksa hepsi oyun mu, hepsi bir sahne? geçen zamanýn acýmasýzlýðý, her þey geçiyor, her þey bitiyor, geriye sadece anýlar kalýyor. insanlarýn kalbindeki karanlýk, sevgi mi, nefret mi, hangisi galip? kalbimde yanan yalnýzlýðýn ateþi, sönmek bilmiyor gece gündüz. hüzün kapladý tüm benliðimi, umudun ýþýklarý bile sönmüþ. karanlýk bir kuyuda düþmüþ gibiyim, çýkýþ yolu bulamýyorum. bulutlu bir gecede kaybolmuþ gibi acý çemberinde dönüp duruyorum. her köþe baþý bir veda þarkýsý söylüyorum boþ sokaklarda adým yankýlanýyor, duyuyorum... Sosyal Medyada Paylaşın:
Nidanurdmrc Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.