İNSANLIK ÖLDÜRÜLDÜ
..
Sednaya derler, yeraltý bir mezar,
Ne ýþýk girer, ne umut doðar.
Zindanlarýnda yankýlanýr feryatlar,
Ýnsanlýk susmuþ, ölüm kol gezer.
Demir kapýlar ardýnda sessizlik,
Her adýmda yankýlanýr çaresizlik,
Falakalar çözer direnen ayaklarý,
Kýrbaçlar kanatýr insanlýk haklarý.
Presle ezilir her bir kemik,
Sözleri mühürlenir, umut yitik,
Bir cellat bekler, idamlýk sýrada,
Adalet çoktan kaybolmuþ bu karada,
Kanla yýkan, aðlar taþ duvarlar,
Korkunun dili, çýðlýklardan anlar.
Mazlumlar baðýrýr, ölümden kaçamaz,
Çünkü yaþam burada kimseye açmaz.
Cinayet iþler, gölgeye bürünür,
Her suçsuz, suçlu gibi sürünür.
Bedenler kaybolur, mezar bile yok,
Bir þans dilenir, dua bile yasak,
Sednaya! Adýn ölümle eþ,
Vicdanýn biter, karanlýðýn geniþ,
Ey zindan, insanlýk kaybolmuþ sende,
Zulmün tarihine yazýlý her perde...
Kul Ahmet
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.