AYRILIK

Son ayrýlýk rüzgarýyla
Söndü bitti tüm ümitlerim.
Gecenin rengi gibi
Zifiri karanlýktayým.

Oysa bu aþkýn peþinde
Koþmuþtum yýllarca
nefes nefese.
Düz demeden.
Yokuþ demeden.
Bir gün sitem etmeden.

Þimdi çektin gittin
Bu aþký harap ettin.
Kolum dalým kýrýldý.
Hicranýmla kaldým baþ baþa.
Sensiz
Kör kuyulardayým.
Sosyal Medyada Paylaşın: