Sen Gidersen 2

Sen gidersen,
Seni sana yazan kalemlerimin mürekkebi biter!
Adý henüz duyulmamýþ dert ve kederler gönlüme çöker!
Adýný adýn koyduðum gül sevdalýsý þeyda bülbülüm,
Her gün doðumunda aþk vev þevkle senin hatrýna bir hoþ öter!

Sen gidersen,
Gönül bahçeme uðursuz baykuþlar tüner!
Sesim soluðum kesilir, kalmaz bende hüner!
Iþýl ýþýl yanan gönül hanemin ýþýklarý,
Zifiri karanlýklara bürünür ýþýklarý bir anda söner!

Sen gidersen,
Biter özgürlüðüm, küserim kendi kendime!
Beni gören herkes, benzetir analý babalý yetime!
Gülmeye hasret kalmýþ asýk suratýmý görenler,
Acýrlar bu çarnaçar periþan hal ve ahvalime!

Sen gidersen,
Yakýnlarým uzak olur, seni gören gözlerimin feri kaybolur!
Bana hediye ettiðin sevda desenli gönül vazoma çalý çýrpý konulur!
Yokluðunda kaçar aðzýmýn tadýn tuzu,
Elim kolum düþer yanýma, bülbül misali þakýyan dilim kekeme olur!

Sen gidersen,
Sen konulu, her cümlesi birbirinden manidar þiirler yazamam!
Acýmasýz zalim feleðin, hiçbir oyununu bozamam!
Varýný yoðunu kaybetmiþ þeref abidesi bir tacir misali,
Tekrar eski hal ve ahvalime, istesem de kavuþamam!

Sen gidersen,
Beni sana getiren güçlü, kuvvetli dizlerimin baðý çözülür!
Yaþama dair aþk ve þevkimin desenleri baþkalarýnca örülür!
Seni soluyan, kendinden vaz geçmiþ bu naçiz bedenim,
Daha ölmeden, en derin kimsesizler mezarýna gömülür!
10/ Ekim/ 2024

Sosyal Medyada Paylaşın: