Salonun ortasýnda, heybetli duruþuyla,
Hizaya çeker gibi, her gün çaðýrýr beni.
Zamanýn öfkesini, gözüme soruþuyla;
Elbise diye her gün, giydiriyor kefeni..
Baktýkça canlanýyor, kesik kesik bir mâzi,
Sûrette varým fakat, yabancýyým mânâda.
Sanki bedduasýný aldýðým mâhir terzi;
Benden habersiz beni, büyütmüþ aynalarda..
Bahis açamýyorum, yüzdeki çizgilerden,
Sanki temiz sayfayý, vecd ile karalamýþ.
Hele dudaðýmdaki, þu kýsýk ezgilerden;
Sanki saçýmý yolup, hýrs ile paralamýþ!
Gölgemi kaybettim de aratmadý fâili,
Meðer karþýmda imiþ, güneþimin kâtili.
Tutup da yakasýndan kovsam bu azrâili;
Benden habersiz beni öldürmüþ aynalarda..