Hayalim de hep sen varsın!

Hep hayal ediyorum seninle birlikte olmayý!
Çünkü, düþlerim nemli ve karanlýk artýk!
Geçmiþten belli belirsiz hatýralar, canlanýyor gözümün önünde!
Gittikçe çoðalan Acýlar, azalýp kaybolan mutluluklarlar!
Bir o kadar yalnýz ve sahipsiz!
Gece karanlýðindan arta kalan zaman gibi...
Sevgi, kalp atýþlarým duyuluyor ta, karþý sokaktan yankýsý!
Ulaþýyor sevgi yolundan, gözden, kalbe!
Öfkeli bir nehir gibi akýyor içimden,
çarpa çarpa bu yüreðime!
Gürül gürül
çaðlamasý duyuluyor, her yerden!
Dayanýr mý bu kana, bu damar?..
Ne korkunç aþkta yokluðun gürültüsü!
Saðýr eder kulaklarý bu aþkla çarpan kalbin sesi!
Bu kör karanlýkta, ürperten sessizlik ve üzen sensizlik!
Çaresizce dinledikçe, insan kendini!
Gitgide büyür içindeki hüzünlü hasret!
Sonun da baþlar, aðýr aðýr kendine insanýn kendine acýmalarý!
Çoðaldýkça çoðalýr
yüzü baþka, dili baþka menfaatçi insanlar!
iþte, o zaman;
alýr ellerimi ellerinin yerine
sana vekalet eden ellerim!
Öfkeyle, sýkar avuçlarýyla senin yerine!..
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: