İRKİLTİ

damarlarýma çekilen kuzgun’a



toparlamaya çalýþtýkça
güz bahçemin kaðýttan ölülerini
kýymýklar batýyor ruhumun derin kuyusuna
düþtükçe gözlerimden
kapaklarý
bayraðý
topraða gömülmüþ bir ülke
çarpýyor yankýsýna sesimin
gotik ýrmaklar b’akýyor
engizisyon tecellime


dilim döndüðünce yapýþtý
iliklerimde damaðým
darbe vurana kadar herkes iyidir
tersine olduramadýðým eski bir öðreti...


kaç kuzgun havalanýr þiirimin penceresinden
duvarýnda onarýlmaz kaygýlar döþenmiþken
þehrimin mor yüzü
sunaðýnda masumiyetin kaný
kaç ay batar gölgesinde acýmýn
sýra sýra vurulan kýblegahým misali


hýncýndan kertilmiþ köklerime
iþlemiyor kuzgun diþler
bir avuç þeker
bir top
dizlerimde sek sek yarasý
kanayan yaramý görmedim
yarýnaydý teslimiyetim
þimdi güz bahçemde havalanan
kuzgun sürüsüdür aþk

Sosyal Medyada Paylaşın: