Kaderin Pençesinde

Bir gün hissederiz,
Bilinmeyen bir diyarda yeþeren yankýlarý,
Boþluðun kucaðýnda kök salmýþ bir iz,
O iz, þekilsiz ve tarifsiz, çaðýrýr bizi.
Ve biz, o çaðýrýþta kayboluruz,
Adým adým silinerek kendi yankýmýzda.
Ama bilirim ki zaman,
Bir kesik gibi böler hayallerimizi,
Ve o boþlukta daðýlýr her umut.
Her bakýþýnda bana,
Çatlar gerçekle düþ arasýndaki cam,
Gözlerimizde bir aný, bir iz yanýp söner.
Ama bilirim ki yollar,
Bir düðüm gibi bükülür, çözülmeden kopar.
Bir an gelir, suskunluk büyür çevremizde,
Ýzler silik, sözler kopuk birer týlsým,
Ve biz, o týlsýmýn ardýndan savruluruz,
Bir yankýnýn gölgesinde kaybolarak sessiz.
Bir gün vedanýn sesi yankýlanýr,
Hiç duyulmamýþ bir masal gibi.
Ve biz, o çaðrýya teslim olur,
Hafifleyen bir yaprak gibi uzaklara savruluruz,
Ne renk, ne þekil býrakmadan geride.
Sosyal Medyada Paylaşın: