meharet kýsa boyuna uzun bir yol diyordum inanmýyordun süleyman
oysa tenine harf düþüyordu o kabuðun emeðim göbeðinden soðuyordu
bazen þehirler insanlardan daha güzel çaðýrýyor insaný
biz o sesin makamýný seviyoruz süleymanla
sonra þaré’ye konuk kaçýyoruz
yeþilin tenine üflüyor bir þey
karma karýþýk oluyoruz
koyusunda gözlerine denk bir dem sarkýyor geceye
biz sebebsiz soluðumuzu yutkunuyoruz
ikimizde kanýyoruz
süleyman kasýðýndan yara almýþcasýna baðýrýyor
ben içimin karýþýklýðýný toparlýyorum
sonra
süleyman bir yolu oynuyor
ben ise bir sokaðý
ikimizde durduramýyoruz seni
sen içimizden geçiyorsun
iþte yol biz içimizden geçenleri seyrediyoruz
demek ki süleyman ikimizde saðlam bir bünyeye sahip deðildik
o sebebtendir ki kustuk içimizden geçen herkesi
ve her þeyi
Þ i m o
Kül Sürmesi