SEN BENİM MAHKÛMUMSUN...

Kaç zamandýr
Firarî sancýlarýn son duraðý bu yürek.
Hücre hücre yokluðun,
Ve ranza ranza sensizlik...
Mazgallar umuda kapalýdýr, ve kepenkler hasret kokar.
Sen, mahkûmumsun...

Açýk görüþ bu eziyet.
Gözlerin, boynumdaki kemendin mucidi.
Bu halat yakýþmýyor yeþiline
Ya yum gözlerini,
Ya da kaldýr at kemendi,
Turkuaz dene meselâ, ya da hazan sarýsý.
Bu kaçýncý damladýr kirpiðinden yüreðime saplanan?
Ve bu kaçýncý affýmdýr ufkumda kanatlanan.
Kediler yesin be bu ciðeri!
Sen, müebbetlimsin diyorum zanlým;
Sen, benim mahkûmumsun...

Kalem mi kalmýþ kýrýlacak?
Elem mi kalmýþ varýlacak?
Hodri meydan tüm yasalara.
Ölümden ötedeki köydeyim!
Ýkâmetim gözlerin, muhitim sen sokaðý.
Pilavdan dönenin kaþýðý kýrýlsýn
Tutuklumsun diyorum anlasana!
Sen, mahkûmumsun...

Ziyaret olmaz,
Riayet olur olsa olsa...
Hangi gardiyan sual eder bu sevdayý?
Sen bu mahzende maznun deðilsin;
Kâinat senin önünde maznun!
Jandarmalar halay tutar yürek baþýmda.
/ Ay akþamdan yüzündür, dýloy dýloy yaylalar /
Üç kaçak infaza gider, sen kalýrsýn.
Sen, mahkûmumsun...

Komþu kýzýný zapteder birden.
Uygun adým, ayân-beyân çöreklenirsin baðrýma.
’Þafak doðan güneþ’ diyen bir asker yüklenir tüm suçu.
Usulca firara bulaþýr adýn.
Gardiyanlar bölük pörçük volta vurur beynimde.
Þafak doðan güneþ...
Þafak, boðan güneþ...
Uðrun uðrun yaðan güneþ...
Sol böðrümü döven güneþ...
Geçmiþime söven güneþ...
Sen, cürüm say maralým,
Sen, hürüm say...
Neticede sen, benim mahkûmumsun...

Kaldýr gözlerinden isyan muþtusunu
Egemenlik kayýtsýz þartsýz sensin zaten!
Milletimsin, Ýlletimsin,
Zilletimsin iþte söyletme...
Aþkta torpil olmaz hükümlüm.
Sýfýr hayat hakkýnla medet umma boþ yere
Bahtýn benim, ahdým sensin. Ötesi yok!
Kurdum daraðacý kaþlarýmý,
Seher vakti bekliyorum.
Herkes haddini bilecek!
Sen, benim mahkûmumsun...



Ali ERDÝNÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: