Ben hep sensiz kaldým. Yola azýksýz çýkmak gibi Basit kenar lokantasý ýssýz benzinliklerin; Kirli çatallarý tozlu masalarý uðraklarým. Yarýný düþünürken bugünü kaybetmek gibi Aldandým.
Ben hep sensiz kaldým. Bir durakta beklemek gibi Hani hep baþka semtlerin otobüsleri… Dön dön adýmlarýmý saydým. Açýlan kapýlara raðmen somurtan yüzlere daldým. Kýskandým.
Uçar kuþlar uçar kelebekler ve de sinekler. Hangisi sence? Biri mutlu ederken biri rahatsýz eder oysa, Sinekler göz pýnarýndan su içer gibi duyarsýz kaldým. Donakaldým.
Bir bir saydým pencere pervazlarýný, Kaldýrým taþlarýný, yol kenarý aðaçlarý Ve hatta geçen kýrmýzý renkli arabalarý. Halimi Umursamadým.
Sonra… Sonrasý hep bi sensizlik. Ben bugünde sensiz kaldým. Hepsi bu yüzden sanýrým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tcpassanger Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.