BELKİ DE
Akþam gelip serilince göðün üstüne
Narkozdan yeni çýkmýþ hasta gibi geçip gitmek istiyorum içinden sokaklarýn.
Yaðmur damlalarý sürterken sýrtýný pencerelere
Hasret yalar diliyle köþesini akþamýn
Gitmek istiyorum buralardan hiç kimseye bir þey söylemeden
Yalnýzlýðýmý kimsesiz býrakarak
Ah keþke mümkün olsa da gidebilsem
Kalmak için de geçerli bir sebep yok artýk
Bütün güller yalancý
Yapraklarý pusuda bekliyor gecenin
Sürgün kalýyor her defa yalnýzlýðým
Gözlerimi düþüyorum yýldýzlardan
Kala kala külleri kaldý
Unutmayý özledim biliyor musun
Bu yüzden siyaha boyuyorum göz çukurlarýmý
Arama beni diyorum ya
Hani belki bir mucizeye denk gelir diye
Belki hiç ummadýðým bir sokaktan düþer ekmeðim diye
Belki konarým ýssýz dudaðýna diye
Gözlerim gibi yaþýyorum hayatý
Yorgun bitkin ama umutlu
Ellerim gibi sarýlýyorum hayata
Heyecanlý ümitkâr
Her ümide koþarken yalnýz yapayalnýzým
Söyleyecektim oysa gelebilseydin
Olmuyor
Sensiz olmuyor diyecektim
Ne kadar zor olduðunu anlatacaktým sana sensiz yaþamanýn
Ama sen gelmedin
Belki de bu yüzden ölemiyorum
Belki de
Öyle bir kulum ki ben hem bahtsýz hem kadersiz
Yaþýyorum sanmayýn ben ki benden habersiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.