Bana kýzgýn olduðunu biliyorum; Ölü bir külçesiyim þimdi kemikle etin Öfkeni ve hayal kýrýklýðýný anlat bana Saçlarýnda yaðmurun öpüþleri var Islan alabildiðin kadar...
Dimaðým pençesinde sonsuz bir rehavetin. Beyhudedir ey gönül, beyhudedir gayretin Hiçbir yere ait hissedemiyorum kendimi ve Yasaktýr’ ’Memnundur’ dendi, inandýk Aþka Hep ’Girilmez’ levhasýna aldandýk
Bakarsýn þöyle bir etrafýna, Ve sonra yutkunacaksýn Bu tutulan, yanlýþ yollar da ihanetler onarýlmazdýr bilirsin
Nil vadisi gibi uzanýyor gözlerim Gözlerin yok, bende Sanki ben ben deðildim karþýndaki. Sanki olmam gereken kiþi bir hayaldý var git yolluna yorgunum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Karak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.