Þiirler gül sevdasý, dikenlerde yarasý Geldim amma kapýna, hayýrsýz kul deðilim. Duygulara gam deðdi, zindan oldu burasý Geldim amma kapýna, visale yol deðilim.
Buda bir can demedin, ezdin beni burada Bir mecnundu halimde, bendeki çok yarada Uzaklardasýn her gün, eremedim murada Geldim amma kapýna, döktüðün sel deðilim.
Neyine güveneyim; bende yalan dünyanýn Çilesini çektim de yolundayým Konya’nýn Gülüþüne kurbandým, bende o güzel canýn Geldim amma kapýna, tuttuðun dal deðilim.
Nedeyim yar malýný, mülkünü gelme daha Yüreðimdeki aþkýn, göklerimdeki saha Þikayetimde yoktur, hasretinde bir vaha Geldim amma kapýna, ateþe kül deðilim.
Dünyalarý gezdim de Akdeniz’i unutmam Ýçimdeki gülümde, vallahi hiç kurutmam Öyle bir ateþtin ki, yangýnlarý anlatmam Geldim amma kapýna, þansýna fal deðilim.
Hayata ömür küstü, budur benim hallerim Hazan mevsimi gelen, solacak yaz güllerim Nice dertlerim varda, susuyor bu dillerim Geldim amma kapýna, çalacak tel deðilim.
Bir nasihatim olsun, dinle kulaklarýnda Kimler geçti buradan, hepsi uzaklarýnda Havalanma gülüm sen; yok mu hiç suçlarýnda Geldim amma kapýna, vicdansýz el deðilim.
Hassasi umutlanma, kollarýnda deðilim Bitirmiþim sevdayý, yollarýnda deðilim Baktým da mazilere, yýllarýnda deðilim Geldim amma kapýna, sevgisiz çöl deðilim.
12/12/2024 (Mazinin Günlüðü)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.