Zamanın Efsanesi

Zaman, nazlý bir sis gibi süzülür,
Her an baþka diyarlara taþýr.
Sen ise hep gölgenle oyalanýrsýn,
Bir hevesin ucunda, kararsýz.
Saatin yankýlarý soluklaþýr,
Rüzgârda savrulan bir týný gibi.
Hatýralar bir keman teline dokunur,
Ve kýrýlýr, çatlak bir nota misali.
Her gece, eski bir hikâye fýsýldar,
Bizse o kelimelerde kayboluruz.
Zaman, tükenmeyen bir yol gibi uzar,
Ve her yolun sonunda bir suskunluk vardýr.
Bir ateþ böceði gökyüzünde titrer,
Iþýðýyla karanlýðý deler.
Ama ne kadar ýþýldasa da sonunda,
Zaman, o ýþýðý gömer ve unutturur.
Hikâyeler de bir gün silinir,
Bizse yalnýz bir yanký oluruz.
Ama her yanký, bir sesin izidir,
Ve her iz, yeniden doðacak bir çýðlýktýr.
Sosyal Medyada Paylaşın: