Kalanların anısına

Umurunda mý Ankara,
Süzüldüðüm de kýraðýndan aþaðý
Iþýða tuttun dört bir yanýmý..
Hangi çarýðým çürüðümü gördün de
Geçit vermedin bana
Ve bu hazin öykünün tek önermesi oldum..
Kaç gece biçildiyse üstüme,
Ya yýkým vardý
Ya kýyým
Sýðýnamadým çentiklerine taþramýn..

Þimdi beni uðultularla anma,
Çaðýrma!
Oyun oynadýðým sabahlardan bile
gülücüðüm kalmadý..
Kurumsal bir hücre evi
Ýçimde yarattýðým dört duvar..
Herþey usulüne uygun
Kireç tutmuyor
Tokmak vurmuyor kapýmý,
Yakama yapýþtý boyunduruklar
devri hiç geçmeyen kurdaleli tutsaklýklar..

Baharýn açtýðý çicekleri
Bir kez olsun
Hatýrlamak için
küçüldüm küçüldüm
Ve fakat
Avucuna sýðamýyorum hala bir çocuðun..
Kýlýfýma keyfiyetim yetmiyor..

Kurtulamam ben,
taze tutuyor anýlar kokularý,
Kan kokusu,
yeþil desenli halýlar üzerinde
Ve hala yasaklý kelimeler var
Sedire uzanmýþ..
Ben hiç denemedim gitmeyi mesela..

Vallahi,
Kimse sevmez
Burda doðan güneþi
Denedim yakýnmayý hatta aðlamayý
Aðýtcýlar set çekti önüme
Bastonlarý irkildi tabutlara vura vura,
Bir sela daha dinlemeye gücün var mý dediler
Bir sela daha güneþ batmadan..

Umurunda mý Ankara
Ne mi gördün de geçit vermedin bana..


Sosyal Medyada Paylaşın: