ALACA KARANLIK.

Dilleri tanrýya bir þeyler yakarýyor.
Sabah evdekiler kalkýyor uyanýyor.
Yüzleri ibadetleri kýbleyle baþlýyor.
Sabah karanlýk gökyüzünde elleri.


Oturup kalkýyorlar birtakým kederle.
Bir seslilik vardýr onlarýn evlerinde.
Mazileri kalmýþtýr sobanýn közünde.
Anlatýyor gözleri acýlarý bir þeyleri.


Susuz kalmýþlar solmuþlar çiçekler.
Fýsýltý konuþmalar ürkek gülüþmeler.
Bakýþlarýnda titriyor onun üzüntüler.
Fakir sesleri geliyor þimdi derinden.


Fehmi,
Perdeler çekilmiþtir karanlýk evlerde.
Aklýma geliyor yoksul fakirler dilimde.
Ülkemi düþündüm uzunca bir gecede.
Yaþayýp gidiyor benim yoksul halkým.


Sosyal Medyada Paylaşın: