Ne menem bir kurþundur dostun kurþunu, Koskoca bedende gelip hep kalpten vurur. Baþka yerine isabet etmez koca bedenin, Her kurþunun bedende mutlaka bir izi kalýr. Arkasýnda o anda yaþanan acýyý býrakýr. Zamanla küllenir silinir izi kalsa da acýsý, Ya dost kurþunu dedikleri öylemidir? O mübarek kurþun girdiði bünyeden çýkmaz. Ýsabet ettiði kalbin bir yerinde kalýr öylece, Can bedende durdukça kanar acýsý,hiç dinmez. Küllendirmez açtýðý yarayý,unutturmaz kendini, Kin gibi,nefret gibi,bekler yaraladýðý yüreði, Sevgiyi dostluðu sokmaz kalbin kapýsýndan, Uyuyan bir yanardað gibidir,girdiði yürekte. Mermisi bazan bir söz bazan da bir bakýþtýr Bir Antep kurtuluþ türküsünde þöyle denmiþtir. ’’Sürerim sürerim gitmez kadana, Düþmanýn kurþunu deðmez adama’’ Diye boþuna konu olmamýþtýr türkülere, Düþmanýn kurþunu deðmez adama, amma, Ya dostun kurþunu...
A. Kadir YALDIZKAYA Sosyal Medyada Paylaşın:
A.Kadir YALDIZKAYA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.