bilir misin
kadýn beyaz bir gül gibidir
mavi bir ýþýk gibi
hani el deðince bozulan ve gölge düþünce küsen
böyle kavli karar kýlýnmýþ ezelden
böyle yazýlmýþ alnýmýza emanet kaderleri
bereket fidanlarýný büyüten süslü bahçelerce
serdiler ayaklarýmýza mutluluðu, sevinci
tebessümlerinde güneþler açtý hep
hayat yüklü güzellemelerin kafiyesidir
en kara akþamlarda
bahtýmýza en parlak doðan yýldýzdýr
gönül sahnesinin perdesini açan da
kapayan da hep bir kadýndýr
bir kadýn mutlu ise elbet mutludur erkek de
ev yapan ve ev donatan da
karlarý toprak eden
yeþili yaprak eden de odur
haným da, hanýmcýk da
sevgili de
sultan da
bir düþün
hangi kara geceydi terk ettiðinde
düþün bir
adýný hangi kurþuni gecede silmiþtin kitaplardan
hangi çiçekti
onu sana hatýrlatan alaca akþamlarda
bir þarký var mýydý
mehtaba karþý birlikte söylediðiniz
ya bir türkü ýssýz tarlalarda
hangi saatte baðýrmýþtýn yüzüne karþý ilkin
hangi zamanda çatýlmýþtý kaþlar
düþün bir
sýð rüzgarlardan kaçýrýp
evim evindir diye peri masallarý anlattýðýný
yalnýzlýðýn tenhalaþan sokaklarýnda
hangi ayýn hangi gününde çalmýþtýn kimliðini
yeni bir kimlik vaat ederek
biliyor musun
onu hangi mevsimdi
atlarý çalýnmýþ arabalarda
bir baþýna býraktýðýný
ne kadar da erken unutulmuþ o sözler
þu yeminler, öteki hayaller
ne kadar da erken
cemrelerdi umutlarýnýz hani
birlikte havaya ve suya ve topraða düþürülecek
yaðmalanmýþ kentlerin kapýsýnda
o halde
neden aðlýyor bir kadýn
neden aðlýyor
gözyaþlarý inci-mercan
paramparça damarlarýn yanýk türküsünde
seni okuduðunu
azgýn hecelerin koþuþtuðu sayfalarda
sevgini yazdýðýný duymaz mýsýn
nicedir hicranýn böðrüne sancýlar sapladýðýný
bilmez misin
kadýn bir beyaz gül gibidir
mavi bir ýþýk gibi
gecelerde söndürülmüþ kandillerin fitilince yandýðýný
kýrk kere kýrdýðýn kalbin
kýrk bir kez seni andýðýný
bilmez misin
sessiz ve sakince batar güneþ
söyleyemediðim þeyler kaldý çok derinlerde bir yerde
rüzgarýn esintisinde sesinin inlemelerini duyuyorum sanki
bir kadýnýn gözlerindeki merhamet aðlatýyor gönlümü
ne olur…
merhametle bakma göðe bu kadar
parçalanmýþ ruhum çýkacak sanki bedenimden
bilmez misin
bu olsa gerek hüzün dedikleri
özlem dedikleri
sevda dedikleri bu olsa gerek
beni çaðýrýyor sanki bir kadýnýn sesi
gel tut ellerimden
çiçekleri seyredelim
deniz sensiz eskisi gibi mavi deðil
gözlerinde
bilmez misin
kaybolsam gözlerinde
beni de götürsen gittiðin yerlere
sessiz ve sakin bir gecede uðurlardýk yýldýzlarý
bilmez misin
nefes almak seninle güzelmiþ
su içmek seninle
bir sabah daha oldu
ve sen hala yoksun
bilir misin her sabah
pencereme dokunan ýþýðý özlüyorum
odamýn içinde dolanan güneþi arýyorum
bir yapraðýn sallanýþýnda düþlüyorum seni
çok uzaklarda …
ve zamanýn ötesine
açýlan bir çiçek arýyorum
bir kadýnýn tebessümüyle büyüyen
her akþam
her gece
bilir misin
hüzün denizinden bir güneþ batar gözlerimde
gölgesi çöker de didarýma
geceye çalan bir hüzün býrakýr içime senden
ve ben gözlerine bakarken
senin gözlerin kapanmasýn hiç
batmasýn gözlerimde
batmasýn güneþim...
bilir misin
bazen gidesim gelir de
geride býrakmak isterim her þeyi
sayfalarca yazýlmýþ mektuplarý
yýrtmak…
bir kalemi tüketen mürekkep denizini
acýsýný satýrlarýnda barýndýran aný defterlerini
yýrtmak …
mum ýþýðýnda yazýlmýþ sözleri
yakmak isterim
artýk gitmek istiyorum
içinde bir kadýn dostluðunun olduðu
yalnýzlýðýn uzletine çekilmek istiyorum
kendime varmak için
belki de en çok
sen olarak yaþadýklarýmýzdan
uzaklaþmak istiyorum
bazen bir ateþ düþüyor
ta içime
bunu izah etmek hakikaten zor
bilir misin.
redfer