Ben kendimi hiç bilmedim, Tanýmadým. Tanýsam severdim belki, Komiðimdir, Ýyi bir dostumdur, Susan deðilde, konuþkan biriyimdir belki. Yanlýz kaldýðýmda, yanýmda duramadým Sustuðumda, konuþtuðum olamadým Yada suskunluðumu paylaþamadým kendimle. Kendimi tanýmama da, Tanýtmamada fýrsat vermediler Beni bir kiþiliðe bürüdüler, Ben inkar edince, Kusura kalma sen busun dediler Sustum Uzaklaþtým onlardan Sessizlik mi daha iyiydi? Yoksa onlar gibi bir gürültü mü? Yani olduðum gibi mi olmalýydým? Yoksa istedikleri gibi biri mi? Karar verdim Sessizlik þehrinde bir ev kurdum, Gürültü yapacak tek varlýk hayvan oldu. Ýnsanlar mý? Onlar tarih deðil, Sadece kabus oldu
Sosyal Medyada Paylaşın:
hasan.berfe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.