Dostlukla aşk

DOSTLUK ve AÞK...
Dostlukla aþk yolda karþýlaþtýlar. Aþk takmýþ takýþtýrmýþ, süslenmiþ, iki dirhem bir çekirdek olmuþtu. Dostluk ise sade ve duruydu, doðaldý. Aþk gururla giderken þöyle bir baktý dostluða: “Hayrola, nereye gidiyorsun böyle?” diye sordu.
Bu küçümseyen, tepeden bakan bakýþa güldü geçti dostluk:
“Ýnsanlarý teselli etmeye, avutmaya gidiyorum” dedi.
Aþk dudak bükerek konuþtu:
“Ben hiçbir insanýn yanýna gitmem. Onlar benim yanýma gelirler. Kendilerine pek yüz vermesem bile muhakkak arar sorarlar, bensiz yapamazlar. Sen de öyle yap, kendini naza çek. O zaman deðerin artar, benim gibi el üstünde tutulursun, baþ üstünde gezersin.”
“Hayýr! Bu dediklerini yapamam” dedi dostluk. “Benim yüzümden acý çekmelerine dayanamam onlarýn. Dert ortaðý olurum kendilerine. Yalnýzlýklarýný gideririm.”
“Enayiliðine doyma o zaman” diye alayla güldü aþk. Dünyada en güzel þey benim. Her zaman ve her yerde raðbet görürüm, þarkýlara, þiirlere konu olurum. Sen ne iþe yararsýn ki?”
“Sen öyle san” diye baþýný salladý dostluk. Sen gidince ben gelirim insanlarýn yanlarýna. Döktürmüþ olduðun gözyaþlarýný silerim, açtýðýn yaralarý sararým, yalnýzlýklarýný paylaþýrým. Dünyadaki en güzel þey sen olabilirsin ama benim gibi, benim kadar iyi olamazsýn. Sen yakarsýn yürekleri, ben su serperim. Senin dikenin ve verdiðin acýlar, benim diktiðim gül ve ferahlattýðým gönül çoktur. Ýþte farkýmýz budur.”
Aþk söyleyecek söz bulamadý. Burnu havada çekip gitti.
Dostluk ise erdem ve özveri ile birlikte doðruya iyiye güzele doðru yürüdü, yürüdüðü yollarý güllere, lalelere, karanfillere bürüdü.

Sosyal Medyada Paylaşın: