Sessizce

Gelinlik beyazý kanatlarýyla süzülen

þu cilveli martý.

Kimbilir, kimlerin sýrlarýný býrakýp geçtiði

þu eski liman.

Bir bahçývanýn nazikçe budadýðý

yaþlý gül fidaný.

Telaþlý kalabalýklar ve anlamsýz koþuþturmalarýn yanýnda,

hýzla geçip giden günler.

Biraz olsun huzura, artýk dinginliðe

ihtiyacým var.

Bir uçak, bir gemi, bir tren,

Kaçmaya yeter, bu þehirden.

Ben, içime doðru kaçacaðým, yüreðime.

Kavuþacaðým özüme.

Gözyaþlarýmý akýtacaðým içime.

Besleyeceðim sevdamý.

Deniz limanýn, ayrýlýk ölümün kardeþi.

Sýrlarýmýn mabediyim ben.

Zamaný geldi artýk, vakit tamam.

Anlamadan hiç kimse,

Ruhumu alýp gideceðim sessizce.

Kalbimi, Tanrý biçimlendirsin sadece.

Cahit Fýkýrkoca
09.12.2024, Ankara


Sosyal Medyada Paylaşın: