sen kollarýmda gir gecelere ben koynumdan çýkarayým sabahlara
öperek seni
ben kollarýnda gireyim gecelere sen koynundan çýkar sabahlara
öperek beni
6
þairi sözün büyücüsü kýlan þiirin büyüsüdür sözün gecenin düþsel senfonisi yüzün günün aydýnlýðýdýr þiirim nerenden öpeyim seni
7
düþmüþ düþmez sandýðým bütün kaleler
8
kimin ömrüne dokunmak istediysem ve geçtiysem kimin ömrünün içinden ve kimin soluduysam nefesini çýkýp gitmiþtir ürkek bir ceylan gibi ömrünü alarak yörüngesinden ömrümün
bütün aþklarýma borçluydum sanki alýp gitti her biri ömrümün bir devrini gelmedi asýl alacaklý gelmedi
9
her sabah çýkarken bir þeyleri evde unuttum her akþam döndüðümde bir þeyleri eksik buldum
10
düþmüþüm bir kýzýn kocaman gözlerinde umudun aydýnlýk yüzüne sürükleniyorum kaygý ile sevinci harmanlayan o büyülü heceye