Yıkılasın Dünya

Gözlerimde yük, gönlümde bir isyan,
Her sabah ayný, her akþam hüsran.
Topraðýnda umut yeþermez artýk,
Yýkýlasýn dünya, taþýn taþ deðil artýk.

Daðlarýn göðü delerdi bir zaman,
Þimdi yok, hepsi talan.
Denizlerin mavisi griye dönmüþ,
Ufuklarýn gülüþü zamana sönmüþ.

Nerede kuþlar, nerede bahar,
Kýþa döndü her mevsim, her diyar.
Ýnsan insana düþman olmuþ,
Sevda bile yalan olmuþ.

Beton yýðýnlarý sardý dört yaný,
Gökyüzü mü kaldý, yýldýzýn alý?
Herkes kendi cennetini kurmuþ,
Ama baþkalarýnýn cehenneminde durmuþ.

Ey dünya, sen mi suçlusun, biz mi?
Kim çaldý senden bu yeþil cümbüþü?
Kim bu köhne tahtýnda saltanat kuran,
Yýkýlasýn dünya, kaldýr bu yükü omuzlarýndan.

Belki bir gün yine doðar güneþ,
Toprak yeniden gülüþlere gebe.
Ama o zamana dek, ey kara dünya,
Sana selam, sana veda.
Sosyal Medyada Paylaşın: