yaðmurda þemsiyesiz yürüdüðüm anlarda mutlu bir çocuk gibi sevinçten çýldýrýyorum. ve hayata, güneþe ya da gökkuþaðýna aþýk oluyorum ve bir mucize bekliyorum hep
oysa yaþam, ellerinde yemyeþil bir bahçeye dönüþüyor ve sesindeki melodilerin büyüsüyle cennete benzeyen bir kalple atýyor, parlýyor.
anladým ki, asýl mucize ; kanatsýz uçmakmýþ gökyüzüne...
b.
Sosyal Medyada Paylaşın:
üçrenk (Italia) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.