Giderek eski pýrýltýsýný kaybederken nehirler Yosun tutmuþ kýyýlarýndan kimler ki geçtiler Zamana neþelerin þen sesiyle refakat ediþlerdi Ya gelenleri azaldý artýk bu koskoca yeþilin Yahut ta unutuldu hepten ayak sesi de kesildi.
Bir de gýcýrdama sesleriyle kulak týrmalayan Kimi sallanýrken uçarcasýna havaya salýncakta Beriki kol gücüyle týrmanýrdý daima yukarýlara Çocuk ruhunun dibine vurulan parklar vardý Orda geçerdi keyfiyetle zaman, ne büyük kârdý.
Sanki dört mevsim kýþmýþçasýna kapandýk Dizildiler sýraya kaoslar zinciri, biz aþamadýk Ne okumanýn hazzý duruyor ne hoþ muhabbet Bir doyumsuzluk ruhundayýz iþte budur musibet.
Bir küçücük þeyle kocamandý mutluluklar, hazdý Koskoca þeylerin gölgesi altýnda mý kalýndý? Bu nasýl bir iþtah ise ver ver yine doymuyor Beden örtülü, akýlda ziyan yok, say ki para çok Ne yazýk ki ruhlar hep aç, yüzler içten gülmüyor.
Var mý ta ötelerden rayihasýyla çekenler sizi Bir kaynadý mý aþureler tadýn da tadýn lezzeti Ortadan ikiye bölerken domates açardý iþtahý Buðusunun büyüsünde ekmekler tarifsiz tattý Çok þey var söylenecek hayatýn renklerine Pek nadiri kaldýlar geldiler bu günlere Komþuluk bir rutindi, eksik olmazdý misafir Ne yüktüler bütçeye ne de daralýrdý yer Neden bomboþ evlerde yankýlanan sesler yok Anlýyorum ne yazýk çoðu paylaþýma tok.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzhan KÜLTE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.