Küçük Çırak ve Usta

NOT: Belli bir dönem toplumsal yönü aðýrlýklý kültürel deðiþimler ve toplumsal çatýþmalarý konu alan þiirlerle burada olacaðým...Onun için çok çiçek böcek gibi þiirler bulamayabilirsiniz selam saygý ve muhabbetlerimle...

Soðuk bir sabahtý, rüzgar keskin ve sertti,
Küçük çýrak yürüyordu, elleri titrek.
Montu ince, ayakkabýsý delik,
Kalbinde bir umut, gözleri yaþlý...

Annesi yoktu, babasý terk etmiþti,
Nenesiyle kalmýþtý, hayatta böyle yetmiþti.
"Meslek edinsin" dedi ninesi dualarla,
Ama kader hep sert, karþýlýksýz yaralarla.,,

Kapýdan içeri girdi, usta yaklaþýyor,
Bakýþý soðuk, sözler bir balyoz gibi aðýrdý.
"Geç kaldýn yine! Ne iþe yararsýn?
El iþ tutmaz, sadece aðlarsýn!"

Çýrak baþýný eðdi, içini çekti,
Sesi titredi ama yine de direndi.
"Üzgünüm usta," dedi,
"Ellerim dondu, rüzgar yüzüme vurdu."

Usta kahkaha attý, buz gibi soðuk,
"Bahanelerle dolu bir çocuksun, korkak!
Biz böyle büyümedik, iþi kalýcý öðren,
Senin gibileri hiç anlamadýk."

Çýrak gözünü kaldýrdý, çekingen ama aðlamaklý,
Ýçindeki acýyý açýða çýkarmak vardý niyetinde.
"Usta" dedi, "Ben bir garip yetimim,
Hayat beni dövdü, ama hala diriyim."

"Annem beni dualarla býraktý bu dünyaya,
Babam gitti, beni býraktý bir rüyaya.
Nenemle büyüdüm, acýklý lýðýn tadýný çýkardým,
Ama hayatta kaldým, hayatta kalmaktý dileðim."

Usta durdu, bir an için þaþýrdý,
Gözlerindeki üzüntü acýya karýþtý.
Ama gururu büyüktü, dili zehir,
"Yine de çalýþman gerek, yok baþka çaren..!"

Çýrak iç çekti, çevreyi süzdü iþe koyuldu,
Ellerini donmuþ demire vurdu.
Ama bir yandan konuþtu, kalbi saf ve açýktý,
"Usta" dedi, "Hayat bazen çok karýþýk."

"Siz sertsiniz, ben yufka yürekliyim,
Ama öðrenmek isterim, bu yolum ne diyeyim.
Eðer bana öðreteceksen sabýrla,
Ben o darbeye dayanabilirim hakkýyla..."

Usta kaþlarýný çattý, elindeki aleti býraktý,
"Sen bana ders mi veriyorsun, ey çocuk?" dedi.
"Hayat acýmasýzdýr, öðreneceksin,
Kimse sana bedavadan göstermez bir yol."

Çýrak hafifçe, içinden,
"Usta" dedi, "Biliyorum, bu dünya sert bir düzen.
Ama bir çocuk yüreðiyle de büyüyebilir,
Sevgiyle yoðrulursa, hayat da düzelebilir..."

"Ben size kýzmam, çünkü belki siz de,
Acýlarla büyüyüp bu günlere gelmiþsiniz.
Ama ben, size benzeyerek deðil,
Kendi yolumda yürümek isterim."

Usta sustu, sözler düðümlendi,
Bir an için kendini buldu bu derinlikte.
Gençliði geldi önüne, ellerindeki nasýr,
Hayatýnda ölenlerin acýsý sýr gibi belirdi gözlerine...

"Belki doðrusun" dedi sonunda, genellikle,
"Ben de böyleydim, çok önceleri bir yerde.
Ama zaman insaný yorar, oðlum,
Acýmasýz hayat, bir odun gibi yüreði yontar..."

Çýrak baþýný salladý, gözleri doldu,
"Usta" dedi, "Taþ olmak zorunda mýyýz biz?
Nenem bana hep der ki dua et,
Sevgiyle yaþarsan, hayat bir cennet."

Usta sustu, inceledi derinden çocuðu,
Bir an için titredi ellerindeki nasýrlý çizgi.
"Belki de haklýsýn, belki de yanýlýyorum,
Ama hep bunu yapýyorlar çocuðum, "dedi"

Ve o günden sonra iþler biraz deðiþti,
Ustanýn bakýþý yumuþadý, kalbi sýzladý biraz;
Çýrak ise hâlâ çalýþýyordu, azimle,
Ama içinde büyümüþ bir sevgi deniziyle...

Hayat ikisine de dersler verdi,
Biri geçmiþi, diðeri geleceði seyretti.
Ve parçalar sonunda bir hakikate erdi,
Kalpler sertleþmezse, hayat bir nimet...

Küçük çýrak büyüdü, usta ise deðiþti,
Ýkisinin hikayesi bir ders gibi yayýldý.
"Hayat," dedi usta bir gün, "Ýçindeki güzel sevgiyle,
Acýlar bile hayatý öðretir, yeter ki yüreðin hisli olsun..."

Erol Kekeç/15.09.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: