Gül, zarafetin dilidir, Kadýnýn ruhu gibi, narin ve derin. Bir yapraðý dokunduðunda, Sessiz bir þarký fýsýldar evrene.
Kadýn, gülün özüdür; Kimi zaman diken, kimi zaman bahar. Gözlerinden dökülen hüzün, Yaðmur gibi sulayýp açtýrýr umutlarý.
Bir gül bahçesi gibi kadýn, Her rengiyle farklý bir hikâye. Kýrmýzý tutkudur, beyaz sadelik, Sarýda hüzün, pembede sevinç gizlidir.
Ve gül, kadýna bakar sessizce, “Beni sen yaþatýyorsun,” dercesine. Kadýn da bilir ki, Her gülün özü, onun yüreðinde yeþerir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Bayram KURT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.