Deniz kaybolurken gamzelerinde
Mavilerde kaybettik düþlerimizi þimdi her yanýmýz siyah...
Ekim sevmelerinde iklim ar’af
Naçar hasret teslimiyetleri sonrasý gürledi gök
Göðsüm kor yangýnlarý müdafaaya yeltendikçe soldum bahar yerimden
Akþam vakti dökerken yüzünü gül yapraklarýna
Vadiler boyu gülüþlerim ile hüznüm becayiþ ediyor muallak yanlarýný gönlün muradýna
Ay yüzlü akil aklýmý yitirmiþken yeþil sürmelerinin hatýrýna
Yüreðinin yüreðime sýrt döndüðünü bilemedim…
Kahrolmak eksik kalýyor
Gözlerin içerisine baka baka toprak olmalýyým belki de
Sendin dilimin duruðundaki umut ve iþkence…
Tüm meþakkatiyle öðrendim yüreðimi gözlerimden kusmayý
Sevdiðim; giderken alsaydýn yüzünü yüzümden
Hüzün tufanlarý tevkif etmezdi gülüþlerimi
Unutma, unutamazlar gözlerini bir yüreðe dökenler katilini
Gönlüm gül kurusu..!
Bir bilsen gönlüm her bahardan çiçekler açan seni
Affedemezsin
Affedemezdin bende ki seni…
Ödendi kalp sancýlarýn bedeli gözyaþým incileriyle
Sonra çiy düþtü yapraklara…
Yüreðin kuytu köþelerinde içimi arþa gömüp bekliyorum yüzümde cehennem mimiklerimle
Yaðacaktý yaðmur, bakýnca gözlerine katrelerini ruhumda yaktý
Ýzin düþtü ay’ýn yüzüne, yüreðim yüreðine
Sevdandan yana avazlarým deþti de gönlüm yedi kat göðünü
Yer vermedi gönlün tabiatý hüsran gülleri açan çehreme
Ey dil yakan aðýt...!
Yapamýyor gece, günsüz
Dil sözsüz
Bende sensiz
Bilemedim
bilemedim yüreðinin yüreðime sýrt döndüðünü…
Güz hazanýnda devam etti gönlümüz sürgünlüðü
Oysaki olurdu bizden; gönlüme karsaydýn azcýk gönlünü…
Hasretlik Yusuf’i kuyularda kaybolmak olsa gerek
Sevda Züleyha bakýþlarýnda feryat
Mümkün deðil sevemem sensiz kendimi
Halende bekliyorum dalýmda en nazenin güz gülüþlerini
Ey gönlüme ah u zar, sitem ve yas..!
Ýster çorak topraklarda açmýþ yaban gülü ol dilersen de karanfil
Bir bilsen gönlüm her bahardan çiçekler açan seni
Affedemezsin
Affedemezdin bende ki seni…
20240923
1500
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.