Çöl Rüzgarı

rüzgarým durdu
ve dalgalarým sustu artýk

bir karanfil býrak uzandýðýn limanlara
tek bebeli bir kanguru olsun hasret
ellerinde ayrýlýðý tutma
yüreðini fesleðen kokulu toprak törpülesin

sayýlamayacak dermeler gönderilsin gökyüzünden
varsýn yýldýzlar yaðsýn gözlerin þuasýna
alaz alaz kývrýlsýn özlem iskeleti
duru ve yalýn cümleler dökülsün dudaðýndan
sonsuzlukla hasbihal olmadan
umudun kanadýný hiç bir fýrtýna kýrmasýn

hatýrý sayýlýr ricalarda bulunsam
ne olur
uzak iklimler sokaðýnda ara beni
tarcýnlý kurabiye yapýp bekleyeceðim
sulu-sepken nisanlarda tenim

sonrasý
nasýrlaþan ayaklarýmýza
denizin maviliðini giyiyelim
kum gerdanlýk düzesin boynuma
içimizde depreþen duygular kanasada
býrak kanasýn dalgalara söylemeyelim

uykuya emanet ederken düþlerini
umudu bakire özlemlere terk etmelisin
kimi vakit de
ülkemin sahipsiz ellerinden tutup
þu karmaþýk yaþananlara inat
týlýsýmlý bir yarým adanýn limanýnda
Atam gibi bir kurtarýcý aramalýsýn

er veya geç yokluðum
okunmasý zor defterler býrakacak
içinden çýkamadýðýn fosilli aritmatik dolanacak aklýna
kendini çorapsýz sorgularýn içinde bulacaksýn
tanýdýðým hüzün doðuran bir sonbahardan

ben baðýþlasamda
hiç bir sevda af eder mi
halkým nasýl unutur
ülkesinin gerçek sevmeyenini
yüreðim bozkýr bir çöl rüzgarý
içimde al mendil oyasýz
mümkün mü unutmak
býraktýðýn izler kadar karanlýk deðil mahzen




05-12-2010

Feride Temel
Sosyal Medyada Paylaşın: