aklýmýn ücrasýnda ay bakýþlý bir çift göz ruhumun vaveylasýný tetikleyen ödünç bir ses zamana mührünü vuruyor zýmnen söylenmiþ sözcükler
dirliksiz gönül sahnesinde lirik melodi týnýsý sen ve ben rivayet menþeli sevgi baðýyla biz olmak ama el ele tutuþup ayný yolda hiçliðe yürüyememek
iç içe geçmiþ güzelliklere kardan kanat takarken suskumuz taslaðý hazýr bir þiir sýðýnacak gönül sayfasý ararken kendisine nihilist bir ressam mahþere çiziyor aþkýn iki yüzlü resmini
uykularýmý tarumar ederken zemheri notalý bir i mge katýksýz karanlýðý ile düþlerimi yaðmalarken gece bilmeceye dönüþüyor sevgiyle yazýlmayý bekleyen her hece
velhasýl duygularýný özüne özünü sözüne yansýtamýyorsa kýrsýn kalemini kýsmeti kusurlu edipler
ki hevesi nefessiz kalmasýn þiirlerin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet ÖRNEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.