Hiç bir gün

Hiç bir gün

Hiçlik sýmsýký sarýyor
varlýðýmý öyle his ediyorum
kanat çýrpýyor yaban kuþlarý tepemde
ekmek ufalýyor yaþlýlar emekli parkýnda
sonra kendi yalnýzlýðýnda bir kanepe
çöküveriyor dizler

çocuklar çizik çizik çizmiþ
bazý tuhaf kelimeler genç sevdalýklý
eksik oturak diðerleri de öyle
birileri parçalarýný koparmýþ
zor olsa gerek hayli yýpranmýþ taze
belki bir sobada yanýyordur þimdi

baþý boþ köpekler
cýlýz mý cýlýz kaburgalarý yapýþýk
kuyruklarý dik uluyorlar arabalara
nedense en çokta kendi cinslerine
Sokak lezzetçisi karþýda
hoþtluyor kapýdan geçenleri

orasý da ne zaman görsem boþ
bomboþ
ne satýyorlar kime satýyorlar meçhul
süs olsun diye de dükkan dikilmez ya

sükselerine bakýlýrsa keyifler keko
þýk pahalý elbise ayakkabýlar
içeride çalan müziðe eþlik mýrýldýyor
her þey yolunda havasý

parkçýlar son turlarýnda
yüzleri kýþtan soðuk
Hiç bakarak


Coþkûnî


Sosyal Medyada Paylaşın: