Paslı Akşamlar
Akþamýn kokusu siner avuçlarýma,
Sonbahar devrederken kýþa bu hissiz, paslý akþamlarý
Kandilleri sönmüþ sokaklarýmýn,
Ay karaya mý çalmýþ çehresini?
Ve ben, gel gör ki bu beyhude aný yaþamaktayým
Rüzgar taþýr dallarýn küskün yankýsýný,
Her adýmda büyüten akþamýn sancýsýný.
Bir köþe baþýnda unutulmuþ bir gölge,
Sarý bir yaprak gibi dökülür sessizce.
Zaman, aðýr aksak yürür üstüme,
Kýrýk bir sandalye gibi çöker içime.
Ufkun kýzýllýðýna karýþýr karanlýk,
Bir masal biter, düþ kalýr geriye
Ve iþte, bu paslý akþamlarda yaþlanýr
Kýrýk bir aynanýn gölgesi düþer üstüme
Her nefeste biraz daha uzaklaþýr,
Gün batýmýnda solan bir çiçeðin izleriyle
Sedat Kesim
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.