Ateist ile Umut Yolcusu

Ateist ile Umut Yolcusu

Bir banka oturmuþ iki yabancý,
Biri karanlýkta kaybolmuþ, diðeri aydýnlýk arar hâlâ.
Ateist, göðe bakar ve sorar:
“Kim var orada? Yoksa kimse yok mu aslýnda?”

Umut Yolcusu gülümser,
“Gökyüzü cevap vermez,
Ama yýldýzlar bir þeyler fýsýldar,” der.
“Aydýnlýk da karanlýk da senin içinde saklýdýr.”

Ateist sustu bir an, düþündü,
“Tanrý’nýn sessizliði mi bu, yoksa insanýn yankýsý mý?”
Umut Yolcusu baþýný eðdi:
“Belki sessizlik bir þarkýdýr, biz duymayýz yalnýzca.”

“Peki, umudun kaynaðý nedir?” dedi Ateist.
“Eðer kimse yoksa, neden yürüyorsun hâlâ?”
Umut Yolcusu baktý uzaklara,
“Yol kendi anlamýný yaratýr, yolcu yürür, iþte bu kadar.”

Ve o gün iki yabancý,
Ayný gökyüzü altýnda,
Birinin sorularýnda,
Diðerinin cevaplarýnda kayboldu.

Bir yýldýz düþtü o gece,
Kimin dileði gerçek oldu bilinmez.
Sosyal Medyada Paylaşın: