Sarýnýn tökezleyip yere düþtüðü akþamlarda
Hüzünlü dudaklarýn bürünür kederin soðuk rengine
Teselli namýna kül olup daðýlýrým nefesin rüzgârýndan
Senden gittikçe sana dönerim Asya…
Bazen mor menekþe hüzünlü gözlerin baþlatýr isyanýmý
Çarpýþýrým cepheden cepheye firakýnla
Yenilirim esir düþerim kirpiklerine
Kýrk yýl baksam da gözlerin içlerine hasretim bitmiyor tükenmiyor Asya...
Baþ düþüren celladý gözlerinin içinden okudukça matemimi
Sükût prangalarý ile mühürlenir yüreðim
Dudaklarýn sürgünlüðüne yolladýkça sürurlarýmý
Eksilmedi bir nebze elemin hüznün Asya…
Bazen azat edilmiþ kuþlar gibi hudut tanýmaz yüreðin
Çýrpýnýr durur araf yerimden
Bazen de simandan okunur ölü güller kabristanlýðý sessizliði
Þafak sökerken gamzelerin ardýnda asumanýma yakamoz sensin Asya…
Sonu hüsranla bitmiþ masallar izledikçe kirpiklerinden
Unuturum canhýraþ yangýnlýk ahvalimi
Fokur fokur kaynadýkça yüreðim ismin her harfinden
Buharlaþýp bulut olurum da gözyaþlarým yetmez hüznüme Asya...
Gün batarken gönlün ile gönlüm aramda
Hasret taþý ile ezerim kalbimi
Vuslatý yâd ettikçe eksik olmadý firak bakýþlarýmýzdan
Senden gayri kimseyi kabul etmiyor kalbim Asya...
20241120
1118
En çok sana bölünmüþtüm ben
En çok senden yaralanmýþtým Asya…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.