Adým adým ölümü tanýrken þu çevrem ... Çemberin daraldýðýný, bilki görmediler. Bugün deðil ama yarýn bende deyipde Bir el verip acýmý bölüþmediler.
Beni, yokluðuma alýþtýran ben, Kimseyi umruna almana gerek yok! Acý eþiðini aþmýþ ki yürek. Burdayým seninleyim, deseler de artýk gerek yok!
Ýtildiðim kenarda Öðrendiðim çok acý var benim. Yetimliðimle, öksüzlüðümle Kalmayý da öðrendim... Ýzlemek sadece yetmiyor Elbette izlerken bu seyri Cümbüþe duyarsýz kalmayý da öðrendim.
Kimseye demedim Demem de hoþgeldin! Acýnýn düþtüðü yerde olur ateþ Ve bu yakar... Ve kimseye diyemem sen de öðrendin! Yaþanýyormuþ bak.
Böyle de varmýþ deðil mi? Bi sessiz hayat! Suskundur adým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tcpassanger Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.