Güne karýþamadým ve alýþamadým geceye Ellerim ceplerimde volta atýyorum beynimde Sýký sýkýya sarýlýyor zaman ve ölüyorum Ýþin tuhafý bu ölümümü de hatýrlýyorum Matruþka bebekler gibi iç içe çýðlýklar Bir tanesi en çok benim Sessizce ölmem gerektiðini söylüyor hayat Bunu defalarca bana öðrettiðini Neden elin yok o an elimde ve neden hiç bir kapým? Karanlýk sadece günahlarý gizler Gün ýþýðý iþler pervasýzca Güne karýþamadým ve alýþamadým geceye Hiç bir yüze tutunamadým örneðin Senin için sökmüþtüm mührü Bir yangýna hicret bakýþlarýmdaki Biliyorum daha sessiz olmalýyým Ama sessizliðim hep ayný yerinden kanýyor Yalnýzlýðýmdan içmeden beni tanýyamazsýn Nasýl ölmem gerektiðini defalarca öðretti hayat Nasýl yaþamam gerektiðini hiç
Sosyal Medyada Paylaşın:
murat halıcı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.