KÜSTÜM BEN BANA
Sevgiyle yoðrulmuþ baðrým yanýktýr,
Hançer yedi gönlüm küstüm ben bana…
Ýyi niyetime âlem tanýktýr,
Hançer yedi gönlüm küstüm ben bana…
Isparta çölünde garip bir kuþum,
Namert minderinde yalana tuþum,
Baþýma taþ yaðdý dondurdu duþum,
Hançer yedi gönlüm küstüm ben bana…
Elim kolum baðlý fýrsatçý gaddar,
Tekme tokat yedim sabaha kadar,
Ömür zemheriye gününü adar,
Hançer yedi gönlüm küstüm ben bana…
Kâðýt mendil oldum hoyrat ellerde,
Savruldum süründüm afat sellerde,
Yitirdim düþümü berbat yellerde,
Hançer yedi gönlüm küstüm ben bana…
Cantekin der; bahtým attýn gurbete,
Kuþandým çileyi yattýn nöbete,
Muhtacým sevgiye tatlý sohbete,
Hançer yedi gönlüm küstüm ben bana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.