Aidiyet bana göre değil

Aidiyet bana göre deðil

Nedense bulunduðum yere
sýðmadým hiç
baþýmý alýp gitmek aklýmýn köþesinde
dürtüp dürdü

çocukken kaç kez evden kaçtým bilsen
dil bilmez yol bilmezken
yollara düþtüðüm
hoþ sonunda baþardým kaçmayý

Kuzu güderken kuzularý býrakýp gittim
okula giderken okulu býrakýp gittim

çalýþtýðým her iþte falsoydum
uyum saðlamadýðýmdan deðil
dalgalanýrdý aklým çeker giderdim
büyük hayallerim vardý
içinde para pul mal mülk olmayan

daðlarý gezmek
ovalarda dolaþmak
denizi seyretmek
bir çeþme baþýnda uzanýp yatmak
hele yaðmuru
elim cebimde sýrýlsýklam dolaþmak

memuriyetime de hiç ýsýnmadým
hep muhaliftim
hep sürüldüm
gittiðim her yerin amiri
geldiðim yerdekine
gelsin gelsin biz onu adam ederiz deseler de
hiç biri beni adam edemedi
adam olmak nasýl bir þeydi onlara göre bilmem
ben hep bildiðimi yaptým

tanýyanlar ailem çevrem
bunun sonu iyi deðil deseler de
bu ev bark çoluk çocuk bilmez deseler de
hepsi oldu hem de alasýndan þükür
ben yine gitmelerdeyim

ay düþer peþime
güneþ kovalar beni
yýldýz yaðar üstüme
göðün boþluðunda kanat çýrptým hep sonsuza
bilmek istedim her þeyi
okumak istemedim hiç
bütün kitaplarým yarýmdý

ben bildiklerimi harfsiz topladým

bir yere bir þeye baðlý kalmak
bana göre deðildi
hep gitmek istedim
hala istiyorum
salýma binip
menzile

belki de bu dünyaya ait deðilim

Coþkûni

Sosyal Medyada Paylaşın: