Ne Çok Sevmeyenim Varmış

Dünyaya gözlerimi açtýðýmda
Etrafýmda gülenler vardý
O gün içlerinden yalnýzca
Annemi tanýmýþtým

Aldýðým ilk nefesle
Aðlamaya baþladýðýmda
Tir tir titreyen bedenim
Huzur bulmuþtu
Annemin kucaðýnda

Göðsünü aðzýma dayadýðý an
Kana kana emerken sütünü
Soluðumu dahi tutmuþtum
Kesilmiþti aðlamam da

Günler geçtikçe büyüdüm
Büyüdükçe tanýdým baþkalarýný
Belliki tek çocuk deðildim
Belliki bana kol kanat gerecek
Aðabeylerim ve ablalarým vardý

Ýhityar ninemle dedemi unutamam
Bir de bizim için didinen
Ýþten eve yorgun argýn dönen
Güçlü kuvvetli babam vardý

Zaman nasýl da geçti
Ne vakit büyüdüm
Ne zaman evelendim de
Çoluk çocuða karýþtým
Ben miyim yolu yarýlayan?

Ýnsan farkýna varamýyor
Zaman su gibi akýyor
Bir zamanlar çok sevdiklerini
Bir bir aramaya baþlýyor

Nerede þimdi sevdiklerim?
Ya beni sevenler?
Candan öte can bildiklerim
Neden bir selam dahi vermezler?
Tek kabahatli ben miyim?

Þimdi bakýyorum da aynaya
Meðer ben çok yalnýzmýþým
Ne çok sevmeyenim varmýþ da
Yazýk ki hiç anlayamamýþým


Yusuf Akkaya
Sosyal Medyada Paylaşın: