Doğru Bildiğim İnsan
Tükenmiyor içimin korkusu,endiþesi
Yalan olup çýkýyor doðru bildiðim insan.
Biz atarýz iki-bir,o atýyor düþeþi
Yalan olup çýkýyor doðru bildiðim insan.
Edasýyla,nazýyla kaðýt gibi bembeyaz(!)
Peþinden estiriyor,kýþ misali bir ayaz
Dört mevsim bir arada,bundan alýr çokça haz
Yine riya kokuyor doðru bildiðim insan.
Ýçi boþ,görüþ kýsa, bu yalan hangi dilin?
"Verem otu" gibidir,tanýyýn,siz de bilin
Bu hayat bizim ise,gönülden atýn,silin
Hatýrýný yýkýyor doðru bildiðim insan.
Bir kaç kiþi yanýnda selam vermeden geçer
Yalnýzken,bir kuþ gibi,hemen yanýna uçar
Sanýrsýn kýrk yýllýk dost,sana gönlünü açar
Keklik gibi sekiyor doðru bildiðim insan.
Toplumda söz sahibi olur da lafý vermez
Bunu nasýl baþarýr? Ona akýl sýr ermez
Güya tavrý yumuþak,dinletir ,seni germez
Konuþtukça çöküyor doðru bildiðim insan.
Vahdet-i Can (VAHDET ÇÝL)
Amasya,22.08.2017
(Arþivimden)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.