Sahnenin Ötesinde

Hayat bir perde, açýlýr usulca,
Renkler dans eder, sesler havada yankýlanýr.
Kimisi bir kral gibi sahnede oynar,
kimisi sadece bir gölge, uzaktan izlenir...

Kim bilir, bir gülüþle bazen baþlar,
Bir kahkaha dolup taþar dört bir yana.
Ama ayrýlýklardýr çoðu zaman geriye kalan,
Sessizlik hüküm sürer, perde kapanýnca...

Ey seyirci, bir adým geri çekil,
Sahneyi gör, ama kendini unutma içinde.
Çünkü oyunlarýn geliri bir rüzgar gibi,
Önemli olan, bu oyunu kalbinle seyredebilmektir...

Hayata nasýl bakarsan öyle döner yüzü,
Bir aynadýr o, sana hep seni gösterir.
Gülersen eðer, bir komedi olur hikayesi,
Aðlayanýn yaþadýðý, hayaliyle yaþadýðý sahne...

Bir sahnede acý, diðerinde neþe,
Kahramanlar deðiþiyor, ama duygular ayný iþte.
Bir güler yüzler, bir çöker hüzün,
Hayat diyor ki, bu koca bir düðüm...

Bir kral sahneye çýkar, güçlü ve despot
Ama bilmez ki, alkýþlar bir gün susar.
Ve bir garip gelir ardýndan, yorgun ama hakikî,
Gözlerinde anlatýr hayatýn sessiz çýðlýðýný...

Hangi rolü oynarsan oyna ey insan,
Unutma, bir gün iner perde, bir zaman.
O zaman ne oyun, ne alkýþ, ne sahne kalýr,
Sadece ruhun kalýr, o da sürekli aðlar...

Dünya trajedi midir? Yoksa bir komedi mi?
Hangi gözle bakýldýðýnda ona baðlý þey.
Eðer bir gül bahçesi görüyorsan dikenlerin arasýnda,
O zaman anlamýþsýndýr bu hayatýn manasýný...

Ama unutmamak gerekir ki, bir seyir olabilmesi için,
Kendi hikâyesine bile dýþarýdan bakabilmeli insan;
Çünkü sahneye dalarsan, geliþen özün bulur kendini,
Seyirciysen bile, çözüm olmalý yüreðin sorgulamalý kendini...

Kimi zaman gözlerin dolar, seyredersin,
Kimi zaman kahkahalarla güler yüzlü, içten.
Ama unutma, bu sahne bir sýnavdýr,
Dünyayý seyrederken, kendini de görmektir asýl sýr...

Þimdi yürüyorsun, gece karanlýðýnda,
Ay ýþýðý yolunu hafifçe aydýnlatýyor.
Sahne devam ediyor, ama sen seyirci,
Kalbinle izliyor, ruhunla hissediyorsun...

Her adýmýnda bir perde daha açýlýr,
Yeni bir sahne, yeni bir hikaye karþýna çýkar.
Bazen hüzün, bazen mutluluk dolar,
Ama sen bilirsin, bu oyun bir gün sona erer...

Ve o zaman, sahneye deðil, seyirciye bakan herkes,
Kimdi gerçekten izleyen, kimdi kendini bulan?
Sadece izlemekle yetinmeyenler,
Hayatýn gerçeðini hissedenler kazanýrlar...
O halde, Ey seyirci! kalpten seyret bu oyunu,
Çünkü hayat bir oyundur, seyirci kalabilen kazanýr...

Erol Kekeç/27.11.2024/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: