SENİ Mİ BULDU ÖLÜM JAN BERKEN

“Jan Berken’e Sevgilerimle”
Ey gül yüzlü çocuk,
Bakýþlarý bayram çocuk,
Resmine bakarken ilk günden beri,
Titriyor ellerim kalem tutmuyor,
Gitmiyor parmaklarým tuþlara,
Annen baban acýnla kývranýrken,
Seninle ey güzel çocuk ben de öldüm,
Kâhta topraðýna seninle gömüldüm...

Gül yüzlü çocuk uzaktan tanýrým babaný,
O güzel insaný uzaktan tanýrým,
Ben ki ölümü gördüm ölüme inanýrým,
Ölümüne inanamýyorum çocuk,
Bu kadar erken yolculuk,
Yakýþtý mý sana gonca can,
Yakýþtý mý gözleri mercan,
Aðlamadý mý baðrýna basan toprak…

Ey þirin güzel çocuk,
Ýpini koparmýþ dörtnala kalkmýþ ölüm,
Gelip seni mi buldu güzel gülüm,
Seni mi buldu ak kefen,
Kanla yoðrulmuþ Kâhta topraðý,
Doymadý mý gonca güllere,
Baðrýný açar hala gencecik ölümlere,
Ben öldüm çocuk seninle ben de öldüm...


Bahtý karartýlmýþ Kâhta’m,
Kâhta’mýn talihsiz þirin çocuðu,
Gelip seni buldu yýkýlan duvar,
Ey güzel çocuk bin kere oy aman!
Ey güzel çocuk bin kere oy havar!
Çocuklara ölüm neden var!
Neden gençlere ölüm var!
Yüreðimde kar boran fýrtýna var…

Sosyal Medyada Paylaşın: