ŞİMDİ SEN UZAKLARDASIN...

Bahar cemreleri düþmüþ tualine
Yaðan karlarýn ayazýný unutturdu gönlüme
Ýnceden inceden nisan yaðmurlarý indi
Maviye boyanmýþ gökyüzünden
Çiðdemler, zambaklar açtý patikalarda
Aðaçlarýn yeþilliðine yuvalandý kuþlar
Bir özlem þarkýsý düþtü ýslak sokaklara
Ýstanbul radyosundan gelen keman sesleri
Sýzým sýzým sýzlattý, aðlattý beni...

Orman içindeki evimizde bir sen eksiksin
Döner misin, unutur musun
Tualine yansýttýðýn mavi gülüþünle
Sýcacýk bakýþlarýnla koþarak gelir misin?

Hatýrladýn mý; hamakta salladýðým günleri
Mavi çerçeveli penceremizden
Ilýk haziran akþamlarýnýn mehtabýnda
Kahvelerimizi yudumlarken
Ateþ böceklerinin ýþýltýlarýna dalýp giderdik
Kayan yýldýzlardan dilek tutardýk
Gecenin geç saatlerine kadar demir atar
Fýsýldaþýrdýk bin yýllýk masalsý aþklar gibi
Saman yolundan narin yürüyüþlerle giderdik...

Þimdi sen uzaklarda, ben; beni býraktýðýn yerde...

Zafer Direniþ
...

Tablo: Tülay Sayýlgan
Sosyal Medyada Paylaşın: