Ellerimiz

ELLERÝMÝZ VE ÝZLENÝMLERÝMÝZ
Elinle övün; baþkalarýna baðlama bel, yoksa baþýn eðik durur, gözyaþlarýn olur sel.
Çeker çýkarýr bizi yalnýzlýk, çaresizlik kuyusundan dost bir el.
Ellerin git deðil; gel demeye alýþsýn; almak için deðil; vermek için yarýþsýn.
Ne kadar çok iþler ve de iþe yararsa elin; o kadar gür çýkar sesin.
Ne kadar güzel olursa olsun ellerin; sunmuyorsa güzelliðini diðer ellere, gül dikmiyorsa gönül bahçesine; yoktur hiçbir deðerin.
Doðruya iyiye güzele uzanýrsa elin; ancak o zaman doðru iyi güzel olabilirsin.
Þu iþe bak; yaþarken elinden tutmazlar da ölünce el üstünde taþýrlar...
Sevdiðimiz kiþilere önce elimizi, sonra kalbimizi veririz.
Ellerimizle artar gücümüz, gerçekleþir hayallerimiz, açar umut çiçeðimiz.
“Bir elinde gül, bir elinde kadeh, geldi sevgili. Hangisini alayým; gülü mü, kadehi mi yoksa seni mi?” demiþ þair. Sevgilinin elini tutmayý, gözlerine aþkla bakmayý akýl etseydi, sevgilisi gülüverir, aþk þarabýndan içirir ve de ona her þeyini verirdi...
Ýnsanlýðý yerde sürüklenmekten kurtaran sanatýn elidir; bu gerçeði bilmeyen, görmeyen ya aptal ya da delidir!
Ellerimizdir güzeli daha güzel, iyiyi daha iyi yapan. Ellerimizle ortaya çýkar hem güzelliklerimiz hem insan olmamýzý saðlayan özelliklerimiz...
Hem efendimiz hem hizmetçimizdir ellerimiz, yediveren güllerimiz, mutluluk alýp mutluluk verenimiz. Ellerimiz olmasaydý nasýl gerçek olurdu hayallerimiz, özlemlerimiz?
Sosyal Medyada Paylaşın: