Ýncelikler silsilesi saklamýyorsa ardýnda kibri Ve gözetmeksizin isterdik yapýlan her iyiliði Ne yazýk ki bir noktadan sonra çýkýyor ortaya Þeytanýn fýsýltýlarýndan da ilham alarak Nefislerde yankýlanýyor insanýn kapkara izi.
Kim olursa olsun bu hassas noktalarda takýldý Tam da güzel örnektir derken, bizleri de yanýlttý Bu noktada yeniden girdik o nazende kabuða Duyduðumuz saygý ve vefalara bakýndýk da Karþýlýðýnda yaþanan hezeyanlar bizleri kýrdý.
Olduðu gibi görünmek söylemi takdir edilir Kalýrsa sadece dilde, ona itibar mý edilir Hasletler yerinde ve zamanýnda yankýlanmalý Bir karanlýk içinde aranan þey ýþýksa Duygularý arýndýran egolardan kaçmaksa Býrakmalý þu benleri, bizlerde güzellik var Kendini övmek ne de kendi kendini germek Samimi duruþlarda istikrarla yürümek Büyümek denenlerden kibirleri def etmek Ýþte bu muhasebede gerçekten de bir kâr var.
Her verimli toprak bir hazine deðil ki Onu iþlemek ile yarýnlara gelindi Þimdi var olan güçler, elbette tükenirler Maddi dayanaklarýn, mazisi pek alýmlý Oysa gelin bugüne, belki çoðu yalandý Bir tek vefalar kaldý, hepsi gidince elden Ýnsan deðmezse gönle, ne gelir ki þu elden.
Gel zaman yiter ömür, döner devran þaþýlýr Ne ekmiþsek geçmiþte, nemalarý toplanýr Kimi uzun soluklu, kimi bir günlük sestir En derinden yaþanan, zamanla daralmayan Gýyabýmýzda bizi ufaltýp yok saymayan Bir duruþtur ki onlar hem de tüm ömre deðer Uzanmak her deminde mutluluðaysa eðer Ýþte zemin iþte siz kaçýnýlmaz bir seçim Ya zahmet ve sebatla biriktirir ihsaný Yahut yalan riyayla yaþatýrlar hazaný.
Bir varlýkta üç evren; akýl, ruh ve bedendir Ruha deðmeyen hayat, nedense deðersizdir Sadece akýl ya da fizik beden deðiliz Manevi hazlar için ruhu beslemeliyiz. Bir cep ve bir de mide týka basa dolsa da Her yönden aç bir ruhla nasýl insan olunur? Oysa her üç evrenin iç içedir baðlarý Sadece ikisiyle yaþam hep eksik kalýr.
Onca ay, yýl geçse de ömre dokunana bak Ruhu ihmal edilmiþ insanlar neden çorak? Bir atlastan kumaþ, çok deðerli mineral Ýþlenmemiþse eðer haz verir mi türlü hal? Bir dayanak mevzuu bu, sapasaðlam da olsun Öylesi bir durak ki tür þerlerden de korusun Mesnet olarak ona dayanýlmýþsa eðer Ýster gezin zeminde, istersen de semada Sýkmana ihtiyaç yoktur, kasýcýdýr o kemer.
Kimi yaslanmadýkça, savruluþla boðuþur Kimi maddi þeylerle nefes nefese koþturur Karný, cebi doysa da huzurdan münezzehtir Oysa akýl ve beden ruhla bütündür, kemiyettir Kendimizde bulunaný niçin ararýz bilmem, Kendine yaslanýþ var, bundan asla vazgeçmem.
Kendi ölçülerini iyi tartan bulur huzur Baþkalarýnda deðil kendinde bulur kusur Yassý yaþamaktansa, kat ederim uzun yol Ve bu sayede belki mutluluða uzar kol Namýmýz Gölge oldu, gün bizlere de soldu Yine de kalýr izler, bizden de bir yorumdu Halen uzanýþ varsa güne, anladým ki doðru yol....
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oğuzhan KÜLTE Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.