Adalet Uyumaz

Hükümdar göz yumarsa,
Eþkýya yollarý sarar,
Kervanlar susar,
Daðlarýn yansýmasý,
Haksýzlýðýn türküsüne döner...

Bir sessizlik,
Çýðlýk kadar aðýr,
Bir gölge,
Adalet kadar karanlýk.
Oturur tahtýna sultan,
Ama unutulmuþtur halkýn feryadý...

Kervan yola çýkar,
Ama huzur nerede?
Onun yolunda,
Bir eþkýya pusuda bekliyor.
Ve sultan,
Gözlerini kapar,
Sanki hiç duymamýþ gibi...

Ey hükümdar!
Adaletin terazisi senin elinde,
Teraziyi yamultursan,
Halkýn ahý göklere yükselir.
Bir taþ yerinden düþer,
O taþ bir çýð olur,
Ve tahtýn altýnda
Huzuru yutar...

Eþkýya ne zaman doðar bilir misin?
Adalet susunca,
Hakkýn yolu kapanýnca,
Ve göz yuman,
Sultanýn adý olunca...

O zaman kervanlar durur,
Halk diz çöker,
Çocuklar yetim,
Kadýnlar zayýf,
Ve eþkýya,
Bir gölge gibi büyür...

Adalet, Adalet;
Mahkeme duvarlarýnda bulunan bir söz mü?
Yoksa bir kalbin,
Yaralý bir elin,
Sessiz bir çýðlýðýn adý mý?
Bir hükümdar bilmezse
Halk Nereden bilsin?

Göz yummamak,
Sadece görmek deðildir,
Bakýp görmektir,
Görüp gerçekleþtirmektir.
Ve anladýðýný,
Hakkaniyetle yerine koymaktýr...

Ah, bir hükümdarýn gözü!
Halkýn rüyasýný aydýnlatýr,
Ya da kabusa çevirir.
Kervanlar yollarýnda,
Ya hürriyetle yürür,
Ya da zincirlerin gölgesinde çürür...

Ey adaletin bekçisi,
Ey tahtýn sahibi!
Unutma, bir kervanýn yükü,
Sadece mal deðildir,
Bir halkýn duasýdýr,
Ve bir geleceðin teminatýdýr...

Gözlerini aç,
Ama sadece görmek için deðil,
Hakký desteklemek için.
Kervanlarýn yollarý,
Eþkýyanýn deðil,
Adaletin izleriyle dolsun...

Ve bir gün,
Bir halk seni anladýðýnda,
Adýný altýn harflerle yazar.
"Bu hükümdar";
"Eþkýyaya fýrsat vermeyen,
Halkýný huzurla yürüten bir padiþah "derler...

Adaletin olduðu yerde,
Daðlar geçilir,
Yollar türkülerle çýnlar,
Ve eþkýya,
Halkýn korkusu deðil,
Tarihin masalý olur...

Ey sultan,
Unutma!
Hükümdar göz yummazsa,
Eþkýya kervan basamaz.
Ve eðer gözlerin açýk olursa
Tarih seni asla unutmaz;
Bir ýþýk gibi anar...

Bahadýr Hataylý/27.11.2024/05.31/Sancaktepe/ÝST
Sosyal Medyada Paylaşın: