Eski Günlerde Çocuk Olmak

Evet yaðý teneke kutularýnda güller kokardý
Briket duvarlarýn üzerinde
Soðuktan al al olmuþ yanaklar
Mutluluk içinde ipi topacýna sarardý
Dere kenarýnda kamýþ keserdik
Uçurtma yapmak için
Ustalýkla teraziye gelmesini ayarlardýk ipin
Sonra
Tellendirirdik uçurtmalarýmýzý gökyüzüne
Gökyüzünü o an bir baþka severdik

Sacýn üzerinde bir sað bir sol yanaðý
Yaslanýrdý yufkanýn
Göz göz olmalýydý üzerinde
Arasýna biraz yað sürülür, tutuþturulurdu elimize
Paylaþmayý öðrendik
yufkayý bölerken birbirimizle
Kömür kokulu sokaklarda
Çatýlarda þapkalý bacalar tüterdi
Hava kirliydi ama o devrin insaný temizdi
Gözkulak olurdu konu komþu
Kendi çocuðu olmasa da

Okulda mevsim þeridine dalardý gözlerimiz
Yeni yýlý, Müjde’nin beklediði gibi beklerdik
Kar yaðardý lapa lapa
sabaha kadar yeri tutmasýydý ümitlerimiz
kar topu oynamaktan buruþurdu ellerimiz
Siyah beyaz hayatýn renkli çocuklarýydýk biz

Erfani Þair 27.11.2024



















Sosyal Medyada Paylaşın: